Escravitude

Referímonos aos escravos, homes, mulleres e nenos africanos que foron os que morreron erguendo toda esta arquitectura no ciclo do azucre. En 1425 Madeira pasa a ser provincia portuguesa e comeza a entrar a man de obra de escrava. En 1452 érguese o primeiro muíño de auga. En 1493 os enxeños de azucre producían xa 800.000 arrobas de azucre por ano. En 1552 había xa 3000 escravos na illa. Moitos morrían esfragados polos barrancos na construción do sistema de levadas (actualmente rotas de sendeirismo). Os malos tratos e as enfermidades remataban con eles. Arquitectura hidráulica ao servizo da explotación social e da exportación mundial. As crónicas do famoso ataque pirata francés de 1566 falan das animaladas feitas polos corsarios que aparte de liquidar negros non respectaban vellos, mulleres nin nenos, para eles todos eran iguais. Iso foi o que lle chamou a atención ao cronista luso de turno. Estes escravos desapareceron da historia madeirense, mesmo apenas hai poboación de cor na illa. É interesante ver como a evolución do capitalismo global afectou a este pequeno illote ubicado no epicentro do diñeiro mundial. A abolición da escravitude no Imperio británico no século XIX fixo que moita xente de Madeira emigrase ao Caribe, á Guaiana e a Trinidade e Tobago como man de obra, como proletarios que substituían aos escravos. Un troco nas forzas de produción, do feudalismo ao primeiro capitalismo salvaxe.

Fotos: escravas servindo, figuras de prata do século XVII expostas na Quinta das Cruçes en Funchal e exposición de arte africana no Jardim Tropical de Monte.