9/3/12

Autocartografía


Antes de seguir coa nosa sesión psicoanalítico-historiográfica, aconséllovos o artigo do siniestro total Julián Hernández, na edición Galicia de El País de hoxe, titulado El mapa de España:

Nadie en su sano juicio podría soportar esta cartografía impuesta, esta impostación de satélite, esta vista parcial de Cangas del Morrazo, con el Taj Mahal incluido, y ni siquiera una muralla china entre Viñoás y Varalongo. España tiene su mapa con forma de piel de toro, que vaya usted a saber a quién se le ocurrió eso, y Galicia se autocartografía (¿existe tal verbo?) sin recurrir a Google Maps. ¿Por qué?, se preguntarán ustedes; pues porque Galicia lleva mucho tiempo harta de política y economía. Aquí siempre hemos sido más de petroglifos y metafísica, de licor café y retranca, de partidas de dominó y puñaladas en la espalda. Galicia y los gallegos ya no confiamos en nada que no sea Galicia ni en nadie que no sea gallego, Mariano Rajoy aparte. Somos agrimensores del minifundismo y ya empezamos a saber quién coloca los lindes arrimando el ascua a su sardina.

Reflexión que complementa outra que escoitei no documental que o fillo de Solé Tura fixo para dar a coñecer a demencia senil do seu pai. En Bucarest, un fillo dun ex-compañeiro de fatigas do seu pai, afirma por experiencia propia o seguinte: Se metes catro comunistas españois nunha habitación, ás catro horas xa tes purgados, expulsados, heterodoxos, ortodoxosos, pequeno burqueses e contrarrevolucionarios.
Se metemos catro arqueólogos/as galegos/as nunha habitación...

http://ccaa.elpais.com/ccaa/2012/03/08/galicia/1331244418_068266.html

3 comentarios:

Nemigo dijo...

os ríos galegos van ao mar?
eu semrpe pensei que ían ao océano... pero sempre está ben saber de xeografía

Ein? dijo...

Home os do Cantábrico...

aubiame eses corvos dijo...

Nuestras vidas son los ríos 25
que van a dar en la mar,
que es el morir;
que xa contou cantou hay moito tempo o poeta...