Neixón en culturagalega.org
No portal don Consello da Cultura Galega publicouse a primeira entrega dos achados máis senlleiros atopados nas escavacións desenvoltas en Galicia durante estes meses de verán. Aquí fálase das nosas escavacións no Campo d'A Lanzada e da intervención nos castros de Neixón dirixida por Andrés Bonilla.
Secadeiros de polbo e peixe en Neixón
Os Castros de Neixón son clásicos da arqueoloxía galega, con numerosas intervencións no pasado e nos últimos anos, por parte da USC, o Laboratorio de Patrimonio do CSIC e agora de novo a USC. Nesta segunda campaña que dirixe Andrés Bonilla no castro de Neixón continuou a prospección do foxo do Castro Grande que iniciaran o ano anterior e abriu dúas áreas no espazo intermedio entre os dous castros desta pequena península da parroquia de Cespón (Boiro). En Neixón o Castro Pequeno, situado na punta, corresponde ao Ferro inicial, século VI ou V a.C. e o Castro Grande encrávase na segunda Idade do Ferro.
O equipo abriu dúas áreas, unha próxima ao Castro Pequeno e outra próxima ao grande. “Na área do Castro Pequeno”, sinala Bonilla, “apareceron cimentacións de terra e pedra xunto a buratos de poste. Eran moitísimos, máis de 60 buratos nun espazo moi reducido. A interpretación preliminar é que sería unha zona de traballo, como un secadoiro de peixe ou polvo, ou unha zona para tratar os produtos do marisqueo. O que si se pode dicir é que non sería un lugar de habitación, senón un espazo estacional, no que cada tempada os habitantes do castro irían facer os seus traballos. Esa estrutura perecedoira non aguantaría dun ano para outro, e de aí o feito de que nun espazo tan pequeno haxa tantos buratos”. O achado, aínda que non se traduza en pezas espectaculares, é moi relevante, porque a penas sabemos nada sobre que había alén das murallas dos castros, e da organización do traballo e dos recursos destas xentes.
A segunda área escavada, máis próxima ao Castro Grande, abunda nas funcionalidades agropecuarias ata agora pouco coñecidas na Idade do Ferro. “Na zona intermedia entre o castro grande e pequeño apareceu unha superficie de uso”, indica Bonilla, “unha plataforma artificial. Escavámola parcialmente porque ten unha superficie considerable. Estaba cercada por unha empalizada, e podería ser algún tipo de estábulo do gando, pero non temos paralelos para nada disto noutros lugares.
Fotografía en http://www.lavozdegalicia.es/barbanza/2010/08/18/0003_8674664.htm
2 comentarios:
Resulta un poco curioso hablar de un secadero de peces y pulpo, además de otros productos de marisqueo, sin que aparezca ni un solo resto asociado. ¿Donde están los restos de ictiofauna asociados? La ausencia de restos arqueozoológicos asociados al conjunto, así como a otro resto de estructura más allá de los hoyos, hace que la interpretación sea tan válida como decir que eran hoyos para colocar postes recubiertos de grasa y un jamón en el extremo, es decir, la "cucaña". En fin, una nueva cortina de humo.
pero lo de la cucaña tambien queda descartado, porque no se han atopado restos de cuchillos o navajas "sietestalos" o sietemuelles en castelllano tan asociados a ese popular juego y tambien descrito por el padre del monolopo en españa señor GILA.
alomojor era ghuecos para jugar al GUA, tal y como haciamos en mis tiempos de infante o tal vez un juego a escala del Mandala, en plan ajedrez viviente pero en este caso con buracos o bujerosrespeto a los restos de la ictiofauna seria porque por aquel entonces ya habia turistas i esos no deixan ni las raspas que lo he visto yo con estos ojos que sa de comer la tierra
Publicar un comentario