A loita libertaria e efectiva dunha Mesa Cidadá

Marabillosa a intervención no Seminari de Arqueologia i Ensenyament de José Ignacio Artillo, membro da plataforma Mesa Ciudadana en Defensa del Paisaje Protegido y yacimiento de Valencina-Guzmán. Este cidadán deu unha lección maxistral sobre as estratexias de resistencia deseñadas pola sociedade civil hoxendía contra as agresións patrimoniais fomentadas pola Administración nunha área na que os dólmenes quedan abandonados entre centros comerciais e demenciais proxectos de construción de centros de interpretación do estilo do de Neixón. Esta xente acadou desviar tramos enteiros de autovías, que se di rápido. Diferentes colectivos se confederan en plataformas formadas da noite para a mañá, actuando como lobby de presión no eido político. Existe toda unha estratexia de agregación e desagregación, coma unha rede social na que cada colectivo non perde a súa independencia e autonomía. Gañada a causa, desvertébrase a rede e a outra cousa. Interesante tamén o seu control dos ritmos na loita, de coñecemento perfecto do funcionamento dos medios de comunicación. O impacto mediático das súas accións é realmente incrible, e botan mao dun activismo gracioso. Por exemplo, para protestar pola construción dun campo de golf, montan un mini campo na rotonda de acceso á vila e explican aos conductores de que vai o asunto, ou se chantan no despacho do alcalde vestidos de golfistas. Esta posta en escena non se queda na anécdota, senónque se alicerza en todo un aparello teórico e nunha fonda reflexión crítica. Esta plataforma simplemente non existiría en Galicia (ou si?, onde serían vistos por algunhas administracións coma unha rama de Al Qaeda ou un grupúsculo anarcoide libertario. A diferenza está loxicamente na existencia dunha verdadeira sociedade civil e nunha traxectoria histórica moi diferente entre Galicia e Andalucía.