17/7/07

10-07-2007


Un pote cerámico no foxo S da entrada SE ao Castro Grande. Dilema: un pote en busca de autor:

Arqueólog@ 1 (tradicional): vasilla con perfil en S, forma globular, labio arestado, fase II, bla, bla, bla...

Arqueólog@ 2 (funcionalista): pote de uso doméstico guindado a un vertedoiro. Cómpre facer análises de residuos para coñecer que tipo de alimentos ou líquidos contiña, bla, bla, bla...

Arqueólog@ 3 (feminista): unha mostra máis da cadea técnico-operativa seguida polas alfareiras castrexas que reflectían os conflictos de xénero e reafirmaban a súa identidade, bla, bla, bla...

Arqueólog@ 4 (contextual): cultura material como ferramenta de construción da realidade social, sanción simbólica da entrada ao Castro Grande, un producto da axencia social, bla, bla, bla...

Restaurador: é necesaria unha extración en bloque do cacharro, posterior extracción do sedimento, utilización de pasta, bla, bla, bla...

Señora 1: vaia carallo, eu levo vivindo toda a vida aquí e nunca tal vira, iso puxéstelo vós, que antes non estaba.

Señora 2: xa dicía o meu avó que aquí vivían os mouros, que eran xente pequena, que tiñan tesouros, potas e cousas desas.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Gracias!!!

gg dijo...

Anónimo 1: Joder, e tanto movemento de terra pa esa merda???

Fagus dijo...

impresionante

Anónimo dijo...

Moi boa a coña coas distintas imterpretación posibles segundo a escola e libriño de cada un, san relativismo con humor. Como che debe ser.

Si, realmente os arqueologos din cousas así,e polo estilo, e de cote totalmente en serio, o cal resulta ainda máis surrealista de cote que o propio contido da "interpretación".

Creo que o fin, parte da culpa a teñén tamén os antropologos, que tamen din cousas ao xeito, ou máis peculiares ainda, que ao fin o teñen demasiado crido ("La Grandere" da Teoría Antropolóxica),e logo simplesmente non aceptan nin saben acertar as críticas. E iso ao final cando se fai ciencia sen paciencia e a xente se cree demasiado a si mesma, termina pasando a factura da "solemnida absurda" e as veces dadaista. En resume, ai meu filliño e que diran de nos cando teñamos morto ... es sexamos material arqueolóxico.

Un Saudo a todos

PD: E teño amigos antropologos, e ata un ex-moza antropologa, que quede claro.

Anónimo dijo...

Pois o dito moi boa a coña, boisima Xurxo